Objawy zespołów otępiennych
Zespoły otępienne, np. demencja, a także choroba Alzheimera to wtórna utrata zdolności intelektualnych wynikająca z upośledzenia wyższych funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Objawiają się przede wszystkim w postaci deficytów kognitywnych. W zespołach otępiennych zaburzone są wyższe funkcje korowe, takie jak:
Czym są zespoły otępienne i choroba Alzheimera?
Zespoły otępienne to poważne zaburzenie organiczne, uwarunkowane dysfunkcją mózgu. Powodować je mogą choroby, uszkodzenia bądź urazy. Wyróżniamy otępienie pierwotne - spowodowane bezpośrednimi uszkodzeniami mózgu, oraz wtórne - wywołane chorobą zajmującą także inne narządy. Otępienie definiuje się jako postępujące upośledzenie zdolności intelektualnych, które mają kluczowy wpływ na zdolności człowieka do działania, oraz właściwych zachowań społecznych.
Choroba Alzheimera prowadzi do zwyrodnienia, a w konsekwencji utraty komórek nerwowych. Degradacja neuronów postępuje stopniowo, prowadząc do zmniejszenia ich liczby. Wówczas odkładają się tak zwane płytki starcze i białka tau, a wtedy dochodzi do zaburzeń w przekaźnictwie nerwowym. Choroba prowadzi do otępienia mózgowego i jest jego najczęstszą przyczyną – stanowiąc ponad 60% przypadków chorób otępiennych.
Leczenie zespołów otępiennych i choroby Alzheimera
Obecnie nie ma skutecznych metod umożliwiających całkowite cofnięcie zmian otępiennych. Bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie i wdrożenie farmakoterapii zatrzymującej postęp choroby, co nie jest też możliwe w każdym przypadku. Zachowaniu kompetencji umysłowych sprzyja terapia neuropsychologiczna i neurolopedyczna, polecana jest także kinezyterapia, muzykoterapia, aromaterapię czy stymulację sensoryczną. Dobór metod i sposób prowadzenia terapii zawsze musi uwzględniać aktualny stan kliniczny pacjenta.
Na chorobę Alzheimera nie ma leku przyczynowego, jednak regularne zażywanie odpowiednich leków przesuwa w czasie moment pojawienia się niektórych objawów oraz spowalnia przebieg choroby (o około 1,5 roku). Powszechnie w chorobie Alzheimera stosuje się leczenie objawowe, służące łagodzeniu symptomów, co pomaga choremu i opiekunom radzić sobie w trudnej sytuacji. Leczenie powinien prowadzić zespół złożony z lekarza rodzinnego, psychiatry, neurologa, a często także specjalisty chorób wewnętrznych.
